rumen
войдите в систему для редактирования статьи!rumen rūmen, inis
PM = ruma 2.
#III склонение,
#средний род,
#анатомия
Склонение
| sg. |
|---|
| Nom. | rūmen |
|---|
| Gen. | rūminis |
|---|
| Dat. | rūminī |
|---|
| Acc. | rūmen |
|---|
| Abl. | rūmine |
|---|
| Voc. | rūmen |
|---|
| pl. |
|---|
| Nom. | rūmina |
|---|
| Gen. | rūminum |
|---|
| Dat. | rūminibus |
|---|
| Acc. | rūmina |
|---|
| Abl. | rūminibus |
|---|
| Voc. | rūmina |
|---|
Lewis & Short:
rumenrūmen, ĭnis, n. (collat. form rūma, ae,f., Arn. 7, 230 dub.; Serv. Verg. E. 6, 54), I the throat, gullet: rumen est pars colli, quā esca devoratur, unde rumare dicebatur, quod nunc ruminare,
Fest. p. 270 Müll.; cf. Paul. ex Fest. s. v. adrumavit, p. 9 ib.: ruminatio dicta est a rumine eminente gutturis parte, per quam demissus cibus a certis revocatur animalibus,
Serv. Verg. E. 6, 54; cf. Isid. Orig. 11, 1, 59; 12, 1, 37: dum sit, rumen qui impleam, Pompon. ap. Non. 18, 16 (Com. Rel. v. 153 Rib.); Fest. p. 270, 28 Müll.; Paul. ex Fest. p. 9, 14 ib.